kapı soğuk yüzüyle bana gülümsüyor.belkide beni aşağılıyor. ardında bıraktığım düş kırıklıklarıma gülüyor. kahkahalar atar gibi tam karşımda .öyle miydi bilmem ama ben kapının ardında ve o kapının ardında, başka bir dünya . o dünya gerçek bir dünya yada yalandan da olsa geçen bir dünya.benim gerçeklerim ise tam şurada kalbimin tam ortasında . ölüm ızdırabı veren amansız bir acı veren gerçeklerim. bir kapının ardına saklanmış . yalanlardan kaçan ,kendi olduğu için kan ağlayan gerçeklerim.ben küçük bir oda da ,odanın içinde eksi bir sandalye ve sandalyenin üzerinde ben . ben odanın tam ortasında geçmişten kaçmış gibi sessiz ve korkak.burada her şey gerçek gördüğüm ,duyduğum ,hatırlayamadığım,sessizliğim gerçek. birde acılar içinde kalmış ,yorgunluktan nefes nefese, artık durmak isteyen kalbim.
kapının ardından gelen sesler artık anlam kazanmaya başladı. insanlar yalanlara haykırıyor , kaybolmuş hayallerine haykırıyor, kimileri kaçıyor ,kimileri ise kovalamakta . bir çocuk sesi ağlamalı dünyaya isyanlarda. ama peki ya diğerleri bu çocuğu benden başka duyan kimse yok mu ? benden başka haykırışlarına kulak veren yok mu ? ama anlamalıyım biliyorum. umursamaz yüzlerle kayıtsız sizler . bir kulak vermediniz haykırışlarıma , ben sizlere yalvarırken siz düştünüz kendi keyfinize bir duyan ses vardı oda kaldı kayıtsız san ki bir kapının ardında .....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder