Bazen tek başına çıkmak zordur işin içinden .Doluya koysan almaz, boşa koysan dolmaz, mecburen sığınırsın gönlünün kıyılarına. Tutunursun ! Ve öylece beklersin. Sonra boşaltırsın içinde ne kadar zehir varsa, dökersin gözyaşını,
.........ve sarılırsın kendine.....
Hiç kimse ,insana kendisi kadar yakın ve kendisi kadar uzak olamaz aslında. Bu yüzden sevmeli insan kendini, sarıp sarmalamalı doyasıya . Çünkü ne olursa olsun ,insan yine kendisine kalıyor sonunda. Onu üzmeye hiç kimsenin . Hatta sizin bile hakkınız yok.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder