KAPI

                Bir kapı , karşımda duran beyaz bir kapı . kapının kolu sarı ama altından bir sarı. Arkasında ne var bilmiyorum. Onlar biliyor mu acaba ? evet aydınlık bir odam duvarlar kan kırmızı. Bu sinir bozucu ,kafamda kalabalık sorular her nedense zihnimi kurcalar. Cevap duvarda mı  ? kapıda mı ? yoksa bende mi zihnimde mi ?  kalbimde göğsümün tam orta yerinde anlamsız bir sızı var. Korkuyorum bunun cevabı damı ben de ? ben kapının ardındayım kan kırmızı duvarda kaçmaya çalışan el izleri . aydınlık benim odam ,çok aydınlık .yüksek beyaz aşınmış tavanı , ortasında rengi solmuş avizesi ve bir futbol sahasını aydınlatırcasına yayılan ışığıyla aydınlık benim odam. Pencerem yok olmalıydı aslında ama olsaydı orda ne olduğunu görebilirdim. Pencere olması şart mı ? eskimiş sandalyem hareket edince çıkardığı gıcırtısı bir Fransız senfonisini andırırcasına. Melodiler eşliğinde sinir bozucu ve anlamsız gerginlikler yaratıyor. Sandalyem yeşil desenleriyle , özenle yapılmış sanat eserlerini anlatan ,doğayı tasfir etme çabasına girmiş bir ressamın elinden çıkmış yeşil desenleriyle yeri kaplamış soğuk parkenin üstünde . renk uyumu ne kadar sinir bozucu. Yan yana gelmemek için kavga eden renkler bir odaya sığmış birlikte yaşamayı öğrenmişler sanki. Karşımda duran beyaz kapı direniyor . evet evet direniyor . ben hala safım hala temizim.  beni kirletmeniz için kapıyı açmanız lazım der gibi . hala tertemiz. Ama ardından gelen sesler . Kapının ardında sesler beynimi tırmalıyor. Bu ne bir azap bu ne bir acıdır, dinmez. Avaz avaz bağıran insanlar . bu ne karmaşadır acaba telaş ederler.

                 Benim farkımda olan var mı  kapının ardında ? ben neden buradayım ? bir garip oda ve karşımda bir garip kapı içimde bir garip sızı zihnimde bir garip karmaşa. Ben onların farkındayım da onlar benim farkımda mı acaba ….